mesnevi 351 360

351. padişah, benim sırlarımdan bir koku sezdi. sözlerim huzurunda kusurlu göründü.
352. dedi ki: “ senin sözlerin, içinde iğne olan ekmek gibidir. benim gönlümden senin gönlüne pencere var.
353. ben, o pencereden halini gördüm; artık lâfını dinleyemem.”
354. eğer isa’nın ruhaniyeti bana imdat etmeseydi o, yahudicesine beni parça parça ederdi .
355. isa için başımla oynar, canımı verir ve bunu canıma yüz binlerce minnet bilirim.
356. isa’dan canımı sakınmam, fakat onun din bilgisine iyiden iyiye vâkıfım.
357. o pâk dinin cahiller arasında mahvolması, bana dokunmakta.
358. tanrı’ya, isa’ya şükrolsun ki biz, bu hak dine yol gösterici olduk.
359. belimizi zünnarla bağladığımızdan beri yahudiden ve yahudilikten kurtulduk.
360. ey halk; devir, isa’nın devridir. onun dininin sırlarını candan dinleyin!”
*vezir, bu hileyi, padişaha sayıp dökünce padişahın gönlünden endişeyi tamamiyle giderdi.

devamı için:

(bkz: mesnevi 361 370)