kahve gözlüm

ahmet selcuk ilkan’in cok guzel bir siiri.


kahve gozlum

yolumuz buraya kadarmis be kahve gozlum
artik
tersine akan bir nehir gibi
yikilmis bir sehir gibi
suya yazilmis bir siir gibi
adimi unut
yalnizligin boslugunda
sensizligin sonrasinda
bil ki
bes para etmiyor umut
etmiyor be kahve gozlum!

yalan yanlis
kirik dokuk yasadik biz bu aski
erken emekli olduk biz bu sevdadan
biliyorsun
hep direkten dondu umutlarimiz
hep kendi kalemize attik gollerimizi
ne acemi bahcivanmisiz meger ikimiz
acmadan soldurduk gullerimizi
acmadan soldurduk be hahve gozlum!

bir degirmen tasi gibi ezip gittin umutlarimi
simdi yuregim mutsuzlugun hedef tahtasi
sokaklara sigmiyor bu dev yalnizligim
bu cumartesiler;
ciglik cigliga siirlerim seni istiyor bana inat
gel gor ki;
son kursunu yemis bu sevdaya
yetmiyor simarik pismanliklar
yetmiyor be kahve gozlum!

bir isyan faslidir simdi bu suskunlugum
hovardaca harcanan mevsimlere
bu kacislara - bu gelgitlere
omrumuze kesilmis biletlere
isyanimdir - bu aci aci - gulusum
oysa;
kac kez sildim seni haritamdan
kac kez mil cektim o kahve gozlere
gel gor ki;
kendime bile gecmiyor artik sozum
iste bir kurek mahkumu
iste bir yurek mahkumu
kapinda yine
bitmedi bu kara sevda
bitmiyor be kahve gozlum!..