bir sergiden tablolar

modest musorgski, mimar ve ressam olan arkadaşı victor hartmann’ın resimlerinin sergilenişinde bulunur.

dostunun resimlerini kendi anlatım olanaklarıyla, seslerle yeniden çizer. 1874 yılında piyano için yazılmış olan yapıt, pek çok besteci tarafından orkestra için yeniden düzenlenmiştir. bunlar arasında maurice ravel’in düzenlemesi yapıtın piyano için yazılmış olduğunu unutturacak derecede başarı kazanmıştır.

eser, sergide gezinen besteciyi simgeleyen bir promenad ile başlar. aynı simge yapıt boyunca yeni renkler içinde beş kez tekrarlanır.


resimler;

1. büyüklerde acıma duygusu uyandıran, aksak adım sesleriyle çocukları tedirgin eden bir cüce.

2. ortaçağa özgü eski bir şato önünde duran ozan, hüzün dolu bir halk şarkısı söylemektedir.

3. paris’in tuileries bahçesinde oynayan çocuklar.

4. polonya’ya özgü bir öküz arabası «bydlo» ile gelmekte olan köylüler yaklaşırlar... uzaklaşırlar.

5. civcivlerin kabukları içinde balesi.

6. varlıklı ve yoksul iki yahudinin tartışması. birincinin adı varlıklı; şemoil altındağ, durmadan sızlanan ikincininkiyse sadece şmüil...

7. «limoges» pazaryerinde kadınların şamatası.

8. yaşamın çeşitli aydınlık sahnelerinden sonra birden «yeraltı mezarları’nda» ölümün soğuk, ürpertici havasını duyarız. besteci bu parçada kendi deyimiyle «ölülerle ölü dilinde konuşmaktadır».

9. karanlık gecenin sessizliğini bozan bir saat sesiyle büyücü kadın baba-yaga kuş ayakları üzerinde doğrulur.

10. kiyef’in büyük kapısından geçen halk ve rahipler...

http://www.klasiknotlari.com