doksanlar türk pop müziği

efsanedir. o dönem çocuk olan ve yeni yetme dönemlerini yaşayan insanlar için çok önemli bir yeri vardır. duyduğumuzda hemen eşlik etmeye başladığımız güzel yıllarından kalan güzel tınılardı. ortası yoktu ya cok cocukça şarkılar ya da cok sağlam akılda kalan şarkılar çıkardı ortaya.

(bkz: nostalji)

şimdi ile kıyaslanamayacak bir kalite farkı vardır.
zaten dikkat ederseniz şimdiki bu işin ustası denilen her bir adam o zamanlardan kalmadır.
fakat şunu anlamıyorum. o zaman ile bu zaman arasında çıkan şarkıcılarda ne fark var ? o zamanlarda öyle sanatçılar çıkmış ki, hani 100 tanesini saysam belki 10 tanesi boştur, gerisi hep kalitedir, sevilmiştir.
ama günümüzde çıkanlara bakıyorum, hatta dur la ne bakması, bakmaya bile yetişemiyorum. zira çok afedersiniz tuvalete gidip sıçana kadar yeni bir sanatçı peydah oluyor. evet evet tuvalete gidip geliyorsunuz, şöyle bir müzik kanalı açıyorsunuz;
- ve işte 10 numaradaaa hoşberkkk" diye hönküren bir sunucu, ve ardından da allah’ım düşman başına vermesin dediğiniz bir adam; honki ponki funk funk gibi nakaratlarla hoplayıp zıplıyor ekranda.
ee bu kim ne zaman çıktı ? hemen civardan bir cevap alıyorsunuz, ayy yeni çıkmış daha ilk klibi. son olur inşallah diyorsunuz içinizden.
işte böyle bir duruma geldi artık. yani bu kadar kolay olmamalı, böyle parayı veren herkes hoptirilii bir klip çekip şarkıcı olmamalı, geçmişe ihanet ediyorlar farkında değiller. ayıp, yapmayın.

şu an sözlük yaş ortalamasını göz önüne alınca, neden kaliteli olarak hatırlandığını anladığımı düşündüğüm tarzdır efenim. zira çocukluk çok enteresan bir dönem. genelde kötü anıların bilinçaltına atıldığı, geriye bakıldığında hatırlananların hepsinin iyi hatırlanmasını sağlayan bir acayip zaman dilimi.

o yılların müziğine baktığımızda piyasanın şu zamandan farklı olmadığını görürüz. o dönemde de şimdi olduğu gibi bir çok şarkıcı parlayıp sönmüştür. doksanlardan bu güne kalan kaç tane kaliteli adam sayabiliriz ki? parmaklarla saysan yeter. aşmaz sözlük, aşmaz. zira çok çok kaliteli işler yapmalarına rağmen, ikinci albümü yapamamış insanlar mevcut.

aslında ikibinlerin, doksanlardan farkı yoktur kalite açısından. ama önemli bir fark var: çok kaliteli adamlar belki ilk albümlerini dahi yapamıyor.

unutmadan; bir de tarz mevzuu var tabii. o dönemlerde latin yahut rock altyapısı hakimdi türk pop müziğinde. şu an ise hiphop denilen ne idüğü belirsiz tarz yada bilgisayarı yalayıp yutmuş lakin sanattan zerre anlamayan adamların altyapıları hakim genel olarak.

özet olarak; kaliteli adamlar 60larda da, 70lerde de, 80 ve 90larda da vardılar. şimdi de varlar. ne yazık ki kalitesizler de öyle.

edit: ekleme ve imla

2000 lerin türk pop müziğine her türlü beş basar.

(bkz: tuğçe san)