söyleyecek çok şey var ama söylenemiyor gibi bir ruh halini tetikleyip ne varsa döktüren sessizliğe edilmiş yemine ihanetin başlangıcı nevzat çelik şiiri.
rüzgar etekli geçin çocuklar gözlerimden 
geçin kısa pantolon boy boy oyun oyun 
şakacıktan oyuncuktan olsun razıyım dünden 
ba-ba deyin çığlık çığlığa önümde durun 
pamuk ellerinizle boynuma tırmanın dizlerimden 
karıştırın ceplerimi yüzünüzü sakalıma sürün 
ağlamıyorum kokunuz kaçtı da gözlerime o yüzden 
öpeyim gıdığınızı hadi katıla katıla gülün 
ulaş barış evrim özlem gökçe devrim 
güzelim adlarınız şimdiden tutmuş umutları 
yapraklarca balıklarca kuşlara geçin tuzakları 
aferin çocuklar size aferin bin aferin 
kat kat katlanıyorsam acılara gıkım çıkmıyorsa 
gövdemi serin bir dal gibi şafaklara salmışsam 
ipten alıp zehir zıkkım müebbetlere yatırmışsam 
şair olmuşsam ekmekten ve aşktan yana 
bir adım daha erkene almışsam yani ömrümü 
bulutsuz yürüyün diyedir altında göğün 
hadi öpün birbirinizi öpün bir daha öpün 
ve alın artık ellerimden sizde büyüsün gülüm
                    hepimizin olsun bu şiir
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?

