ayrılınmiyor hiç bir seferinde

murathan mungan’ ın terastaki havlu siirinin sonunu bagladigi; bir aski var eden iki bedenin fiziki yakinliklarinin son bulmasi, iletisimin noktalanmasinin ardindan, taraflarin birbirlerinden ayrilmis olmasina ragmen, yasanmisligin izlerinden, kisaca o asktan bir omur boyu ayrilmanin mumkun olmadigi, her yeni askin icinde, o eski ayrilinmayan asklara dair bir seyler barindirdigi ve boylece bizlerin yasanan asklari ya da yasanan asklarin bizleri terketmesinin mumkun olmadigi seklinde bir anlam cikarabilecegimiz final cumlesidir.

kisilerin gecmislerine saygi duymanin gerekliligine inandirir insani.