gulistanbul

gülistanbul


gülistan, bul kokuyu! istanbul gülümsesin
ne kadar solsa rengin bülbüle kırmızısın
heybesi gül tohumu münzevî âşık benim
sen şehrengiz güzeli, sen şâirân kızısın
elim var ellerinde, fermansız şehzâdenim
gül istanbul kokulu, gülüm istanbul sesin


üsküdar’da her yangın utanır yağmurundan
beyoğlu’nda temâşâ, ayasofya’da mâtem
şafak dolmabahçe’de öpüyor islâmbol’u
bâbıâlî kederli, sahaflarda bin elem
sorsak söyler mi deniz: nerde hüdâyî yolu
üsküdar da utanır her yangın yağmurundan


leylâ’sını arayan kalbim/de istanbul’dur
kaç nağmeye sarılsam dilimde kalan hüzzâm
üzülmem, dervişinim, köşe bucak benimsin
tanıksın yüreğime, hoşgörün ne muazzâm
ister adını duysun, ister kıyında gezsin
leylâ, aranan aşkın kalbinde istanbul’dur


istanbul kalabalık, ne çok sevdâ her şeye
renklenir yedi tepe, yedi gök efsânesi
duygular mı mültecî zindanda ve sarayda
iki denize mahrem, ağlayan kız kulesi
gök/yüzünde ilkbahar, yaz sonbahar, kış şeydâ
istanbul ne çok sevdâ kalabalık her şeye


sularda secde eden elleridir sinan’ın
âşiyân kubbelerde kandillerin şavkı var
dökülsün çeşmelerden gözyaşları çınar’ın
kehribâr tesbih gibi çekilsin leyl ü nehâr
çağırın minareler, sonsuza dek çağırın
sular da elleridir secde eden sinan’ın


türbeler, siz söyleyin tutar gibi elimden
hû çekmez mi serviler kabristan ağlar diye
kaç güvercine mesken avlular ve cumbalar
beş vakit, çocuk gibi gülen süleymâniye
topkapı kaç geline çeyiz sandığı saklar
tutar gibi söyleyin bu türbesiz el’imden


âh! gizli ve âşikâr, tenhâ sokaklarından
haliç’e inmek için sıralanan odalar
çocuğunum kaybolan, hayalleri yaramaz
martı mı, kırlangıç mı, kuğu mudur adalar
iskelede kalınca hangi vapur yas tutmaz
âh! tenhâ ve âşikâr, gizli sokaklarından


neyleyim, kır kalemi, sessizliğin de şâir
köprülerin yetmiyor vuslata kadîm şehir
iki sevgili gibi her yakanda bir hüzün
kimine şerbet oldun, kimine dâr ve zehir
haritaya sığmayan manzaralar/da yüzün
neyleyim sensizliği, kırsın kalemi şâir


boğaz/da gezgin gibi akşamlayan gölgeler
sırrını keşfediyor çamlıca’da güneşin
mecalsiz erguvanlar söylenmemiş şarkıdır
mehtaplı gecelerdir masal eğlencelerin
yoksa sabahladığım kuşlarla rıhtım mıdır
boğaz’da akşamlayan gezgin gibi gölgeler


ulubatlı gözlüyor surlardan bakan tarih
eyüpsultân’da hâlâ akşemseddîn duâsı
düşleriyle fatih’in kapanan eski zaman
ey yirmi bir yaşımın hiç bitmeyen hülyâsı
istanbul, dersaâdet, konstantin ve âsitân
ulubatlı surlarda gözlerden akan tarih


lâledân bildim seni, sen yine gülistan bul
ayrılık bahçesinde bülbül gibi ağla/yan
fetih müjdeli diye gül/süz adın bak yarım
muammâ yalnızlığı talihime bağla/yan
yazmak bana mı düştü, nakkaş mı parmaklarım
lâleden bildim seni, yine de gül istanbul

mehmet şamil baş

2005 yılı istanbul konulu şiir yarışması 2.si.