her kürt bölücü değildir

her kürte bölücü gözüyle bakan zihniyete hatırlatılması gereken özlü sözdür. zira zorla gündeme sokulmaya çalışılan genellemeleri yada eğilimleri düşünce sistemine önyargı olarak enjekte eden kişilerin kendileride bölücülük yapmış olacaklardır. bu durum en çok ülkesine sadakatle hizmet eden kürtleri inciteceği gibi ülke bütünlüğünede katkı sağlamaz.
öte yandan kürtlerin en özgür yaşadığı ülke olan türkiye’de ki bazı yanlış uygulama ve insan hakları ihlallerinide çımbızla çekip çıkartıp "kürtlere yarımcılık uygulanıyor" şeklinde düşünmekte saflık olur.
(bkz: iki ucu boklu değnek)

içine girdiğimiz girdapta herkesin kulağında olması gereken bir sözdür. kur ve yaş ayrımını göz etmeksizin kimse kalburdan atmasın.

bir de bunu şehit ailelerine anlatmak var.

anlatın bakalım....

ben kürdüm mesela ama bölücü değilim. yapıcıyım. şehitlere üzüldüğüm kadar o kullanılan örgüt elemanlarına da üzülüyorum. bdp çıkıp kürtler adına yarrak yarrak konuşuyorlar ya. onlara kızdığım kadar, sabır geyikleri yapan hükümet liderine de kızıyorum. bu tek tarafın yarattığı bir savaş değildir. iki tarafında yıllardır birilerinin parmağında oyuncak olma hikayesinden ibarettir.

edit: annem de trabzonlu.

(bkz: her insan aynı değildir)
(bkz: bir elin beş parmağı aynı değildir)
(bkz: her türk faşist değildir)

annemin örnek teşkil ettiği durumdur. elinden geldiğince kürtçe dahi konuşmuyor, bize de almanya’da büyümemizi fırsat bilip öğretmedi ve bununla övünüyor. mesela o da şehit haberlerine o kadar üzülüyor ki, toplu mezarların açıldığı haberleri es geçiyor.

iyi veya kötü olmanın etnik kökenle, dinle, cinsiyetle hiç ilgisi yoktur. ne toplu mezarlar insanların pusuya düşürülmesini mazur gösterir veya haklı kılar, ne de bu günahsız yere öldürülen şehitler toplu mezarlar, diyarbakır cezaevi gibi gerçekleri ortadan kaldırabilir. nokta. evet, çok klişe bir açıklama oldu, nolmuş?

elbette değildir ve bunu hepimiz biliyoruz ayrıca bizim çocukluğumuzda kim kürt,kim laz,kim alevi kimse sorgulamazdı.hatta ben küçükken şu muharrem amcalar alevi mi acaba dediğimde güzel bi azar işitmiştim evde.şimdilerde herkes birbirine ne güzel de etiketleri yapıştırıyor,kazısan da çıkmıyor.

hangi dönemde yaşadınız bilemiyorum fakat bizim çocukluğumuzda ’’kürt’’ demek yasak, ayıp, günah sayılırdı. hatta bununla kalmaz ’’kürdüm ben’’ demek utanılacak birşeydi. gurur veren şeyler ’’kürtçe bilmiyorum, kürt değilim, kürdüm ama kürtlerden nefret ediyorum’’ demekti. insanlar çocuklarına kürtçe öğretmekten korkar, ’’ kimseye kürt olduğunu söyleme yavrum’’ derlerdi. hepimiz ayrı dönemlerde, ayrı kültürlerle karşılaşmamıza rağmen karşılaştıklarımızla dünyayı algılamış havada dolaşmaya bayılıyoruz. çocukluğumuzdaki gibi dünya sadece bizim sokağımız kadar, ilerideki dağlar başka dünyalara ait.


her kürt bülücü değildir deyip, her kürdü bölücü diye damgalamak nasıl bir psikolojiyi doğurur bilmiyorum.

o kadar çok şey varki.. şimdi birilerini paklamak, ayıbını saklamak lütufmuş gibi gösterip otuziki dişini birden gösterip gülmek kolay..