manzumu mazlum dinledi

bir pesimistin gözyaşları albümünden bir sagopa kajmer şaheseri.

karma çevre kozmopolit,
fiiller kozmopolitik seçilmiş elçilerdik buraya nakledildik hepimiz,
bir elin nesiyiz. emre dayalı yamalı jön hayatlar içerisinde itaatin emanetindeyiz biz, biz kimiz?
zilimizi birisi çalar ve adımızı sesleniriz bir elin nesiyiz. sıradan işler için beklediğim o sıralı kuyruklar kaç can aldı? emekli bitkin halde çok emekledi ve ambülans yetişemedi ve
vahime kritik terkedildik, trafik laçka olsa dahi,
ölümler karizmatik.
bak bey amca! adıma dikkat et! şakam yok!
rap ilmine hicivi tanrı ekledi ve sagonun dili hiç sekmedi,
ermedim, yeşermeyen bir çiçeğim,
ülkemin saraylarında kaç beyinsiz izledim,
komikti sözleri, yapay mitingleri
kağıda bağlı kalarak halka seslenişleri,
egzotik vaatlerinde bir gramsız gerçeği

[nakarat]
ey dilim yardım et bu şarkı uzun!...
sırtımdaki yaralar da, bedenim üstünde buzun
ve kaymakta son yokuşu ve acı verir bedenime hızla tuzun
yakar onca eşilen deşiklerimi
gölgesi dağlara kazındı ruzun
manzumu mazlum dinledi.

vekili kendini asamamışların dokunulmaz abideleri,
tonlarca ses telinin işlevsizliği,
yatakta inleyen nağmeleri,
yürütülemeyen işlerin sonunda yürüyebilir mi ileri cennetim? merak etme ben sana kenetim!...
bu yaşıma kadar o sandığa bir reyimle girmedim.
insanı insan yapan düşünce, hür demokratik bir sahne,
burası ülke, ben vatandaş, düşünebilirim pek tabii ki.
dilime morfin etki etmez, kalemim sinsi, suçlu ellerim.
ben rap’erken boşalırım, sizi teperken yokuşa çıkarım (küheylan)dilim sert rapim mert o kadar.

[nakarat]