seni çok özlüyorum

...

çok soğuktu...
donacak kadar soğuk...
parmak uçlarım acıyordu soğuktan...
acıyan tek yer parmak uçlarım değil...

seni görmeyeli dört ay olmuştu...
dört kocaman ay...
şu ankinden daha soğuk değildi sanırım hiçbir günü....
yani,sanırım bu üşüme hissi baki kalacak...

...

’seni çok özlüyorum’ demek için gelmiştim...
’uyuyamıyorum’ demek için gelmiştim...
’korkuyorum ’demek için gelmiştim...
’affettim’ demek için gelmiştim...
’onu, seni ve kendimi affettim’ demek için....
’geri dön’ demek için gelmiştim...
’susma bana’ demek için gelmiştim....
’kanıyorum ve kendi kanımda boğuluyorum sensiz’ demek için gelmiştim....
beni daha fazla yalnız bırakmaman için yalvarmaya gelmiştim...

ama olmamıştı... konuşmamıştın...

...

özlem... dayanamayacak kadar çok özlem, her gün her an daha da büyüyerek devam eden duygu... sesini, ellerini, saçlarını, tenini, kokusunu, gözlerini herseyini özlemek… bazı anlar da durduk yere üzerinize kaynar su dökülmüş gibi, etiniz kesilmiş gibi seni cok özlüyorum diye sayıklayarak bögüre bögüre aglamak...onsuz nefes alamayacagini bilmek, kendinden kat kat büyük bu duyguyla basa cıkmaya calısmak, cırpındıkca daha da özlemek, özlemek özlemek...

bi an sesini duyuyorum aniden,uzaklardan,
içimi kavuran gözlerin geliyor aklima,eriyorum,
sanki cenneti yaşıyorum bir anlık gülüşünle,
’’dügme gözlüm’’ seni çok özlüyorum...

burun direginin sızlamasına en iyi eşlik eden replik.

"herşey" seni çok özlüyorum..