aynı apartmanda oturup birbirlerini tanımayanlar

hanelerdeki insanların çoğu çalışıyorsa veya okula gidiyorsa oldukça normal bir durumdur.merdivenden inip çıkarken verilen selamlar dışında bir ilişkinin kurulması pek olası değildir zaten.

(bkz: aynı sözlükte yazıp birbirini tanımayanlar)

insan evine senede iki defa uğrayınca haliyle apartmanla alakası olmuyor.. öyleki eve girmeye çalışırken yan komşu kimlik soruştrması yapabiliyor...
_aaaa onların bi kızı vardı senmiydin o
__yok teyze beni evlatlık aldılar kızlrının yerine pek göremiyolarmışta şimdi girebilrmiym evime
-hıh terbiyesiz...

bu kisiler asansore bindikleri zaman birbirlerinin kacıncı katta oturdugunu bilmediklerini belli etmemek icin asansor dugmelerinden uzak kısma gitmeye calısır. lakin biri rezil olmak zorundadır.

beylikdüzü ndeki büyük sitelerde yaşanan sorundur keza birçok yerde kimsenin kimseyle alakası yoktur bütün ilişki kuru birer şüpheden ibarettir.

evlerinde şeker,tuz filan bitti mi, komşularından istemeye yüzü olmayıp, gece vakti markete giden insanlardır bunlar. bu durumun zararlarının hangi boyutlara vardığını görünüz işte efenim.

(bkz: komşusu çokken aç yatmak)

istanbul’da hemen hemen her apartmanda yaşanan bir metropol klasiği.

gayet olağan bir durumdur içerisinde bulunduğumuz zaman dilimi içerisinde. sebeplerini de yazmak isterdim lakin vakit kaybetmek istemem zira herkesin birbirini tanıdığı, birlikte kahvaltılar yapılıp akşam 5 çayının içildiği komşuluklar ne yazık ki mahallenin muhtarları tadındaki dizilerde kalmıştır.

ba$ima cok sik gelen bir olaydir.

gecenlerde bir apartman toplantisi esnasinda kimi kom$ular konu$uyorlarmi$.

+ birilerini goruyoruz sabaha kar$i apartmandan iceri giriyor, gencten birisi.

bahsettikleri ki$i benim ve 20 kusur seneden beri bu apartmanda ikamet ediyorum.

aynı apartmanda oturup birbirini yalamayan insanlardan bir farkları yoktur aslında.