asabiyet

türk halkının belki de tek ortak özelliği.
sebeplerine girmeyeceğim, herkes biliyor zaten, iş, açlık, fukaralık, trafik zart zurt..
ama bir de karekteristik şeyler var..

öyle her mahalleden yüksek volumle arabayla geçemezsiniz, niye?
biz asabi milletiz
yolda, şurada, burada 8 tane tanımadığınız sapın görüş alanındaysınız sevgilinizle samimiyeti bir sınırda tutmak zorundasınız, niye?
olan var olmayan var.. biz asabi milletiz birader..! he, oldu..
anaya, allaha, ataya, orduya tek kelime edemezsin, edersin de skerler.. belini doğrultamazsın bir daha.. niye?
burası türkiye herşeyi kaldırmaz hmm.. peki
olmadık yerde karşıya geçecem diye otobana atlar karı.. araba vurur, eğer kadın kapalıysa, kesin sarhoştur pezevenk.. birde ramazansa artık, üstüne bir de sigara yak ki ölüne dirine kaysınlar, niye?
milletin nefsi uyanır, biz asabi milletiz..
en samimi kankan kızsa ve birgün bir hırpaniye gönlünü kaptırırsa unut artık o arkadaşlığı. beraberlerken 3 cümleden fazla konuştunmu kızla öksürükler başlar, bakışlar değişir. birşey de diyemezsin.. niye?
höst ! gavat mıyız lan?! biz asabi milletiz..

yahu.. ne bileyim.. sevmek de kolay değil terk etmek de.. felsefenin dibini bulmadan mevzuyu bir arabesk dizesine bağlıyorum..

(bkz: alışmak sevmekten daha zor geliyor)