tahsin yücel

17 şubat 1933’te kahramanmaraş’ın elbistan ilçesinde doğdu. galatasaray lisesi ve istanbul üniversitesi edebiyat fakültesi fransız dili ve edebiyatı bölümü’nü bitirdi. aynı bölüme asistan olarak girdi. 1969’da doktor, 1972’de doçent, 1978’de profesör oldu. 2000 yılında emekliye ayrıldı. istanbul’da yaşıyor. öğrencilik yıllarında varlık yayınları’nın çeviri işlerini ve varlık dergisinin yazı işleri müdürlüğünü yürüttü. 1950-1956 arasında seçilmiş hikâyeler, yeryüzü, beraber, mavi gibi dergilerde yayınladığı öykülerinde özellikle dilinin arılığı, yeni sözcükleri kullanmadaki başarısı, anadolu insanını tutarlı bir yaklaşımla ele alması ve anlatımındaki ustalıkla dikkat çekti. ilk öykü kitaplarında (uçan daireler, haney yaşamalı, düşlerin ölümü) doğduğu yöreyi (elbistan) konu edindi. kendine özgü çocuksu bir duyarlılıkla, düzgün ve temiz bir dille kaleme aldığı haney yaşamalı ve düşlerin ölümü yayınlandıklarında büyük ilgi gördü. yaşadıktan sonra ve dönüşüm adlı öykü kitaplarında bireyin iç gerçekliğini, bilinç dünyasını aktarmaya yöneldi.
eserleri

öykü:
uçan daireler (1954)
haney yaşamalı (1955)
düşlerin ölümü (1958)
yaşadıktan sonra (1969)
ben ve öteki (1983)
aykırı öyküler (1989)
komşular (1999)

roman:
mutfak çıkmazı (1960)
peygamberin son beş günü (1992)
bıyık söylencesi (1995)

masal:
anadolu masalları (1957)

anlati:
dönüşüm (1975)
vatandaş (1975)

deneme-eleştiri:
yazın ve yaşam (1976)
yazının sınırları (1982)
tartışmalar (1993)
yazın, gene yazın (1995)
alıntılar (1997)
söylemlerin içinden (1998)
salaklık üstüne deneme (2000)

ödülleri

1956 sait faik hikâye armağanı haney yaşamalı ile
1959 tdk öykü ödülü düşlerin ölümü ile
1984 azra erhat "çeviri üstün hizmet ödülü" yaban düşünce ile
1993 orhan kemal roman armağanı peygamberin son beş günü ile
1999 sedat simavi vakfı edebiyat ödülü söylemlerin içinden ile
fransız hükümeti palmes académiques nişanı commandeur derecesi (1997)

(bkz: kumru ile kumru)

22 ocak 2016 tarihinde 83 yasinda aramizdan ayrilmistir.