saati yok eremi yok

aşktan yana söz duyunca,
ben hep seni düşünürüm.
uçsuz hayaller boyunca,
ben hep seni düşünürüm.

yıldızlar kayar yüceden;
renkler sıyrılır geceden;
yüreğim sızlar inceden;
ben hep seni düşünürüm.

aklın ucu değer hiçe;
yol ararım içten içe.
kâinat uyur sessizce,
ben hep seni düşünürüm.

korkunun bittiği yerde,
haz duyarım perde perde.
bir mezar görsem bir yerde,
ben hep seni düşünürüm.

zaman hep sonsuza akar
meyve dökülür, dal kalkar.
çiçeklere bakar bakar,
ben hep seni düşünürüm.

rüzgâr eser ilden il’e
sağlıkta bitmez bu çile.
’var’dan öte, ’yok’ta bile
ben hep seni düşünürüm.

(bkz: abdurrahim karakoc)