oğul

anne ben geldim, ustum basim
uzak yollarin tozlariyla perisan
coktan paralandi ordugun kazak
uzerinde yesil nakislar olan

anne ben geldim, yoruldum artik
her yolagzinda kendime rastlamaktan
hep acili, sarhos ve sarsak
siirler cirpistiran bir adam

kurumus kuyunun suyu,
incirin sutu coktan cekilmis
bir zamanlar dunya sandigim bahceyi
ayrik otlari, dikenler burumus

kapidaki cingirak kararmis nemden
atnali ve sarmisak duruyor ama
oglum, mektup yaz diyen
sesin hala kulaklarimda

anne ben geldim, agdaki balik
bardaktaki su kadar umarsizim
dizlerin duruyor mu basimi koyacak?
anne ben geldim, oglun, hayirsizin..

ahmet erhan
teoman

ne vakit okusam bir yerde bir sekilde gozume ilisse yada dinlesem kendi dilimden annemin bana tanridan daha yakin oldugunu dusunduren dizelerdir.

erdal erzincan in super sarkisi

gömdüm oğul seni toprağa gömdüm
kanlı gözyaşımla pınara döndüm
tabutun üstünde dirildim öldüm
seni vuran eller kırılsın oğul

doymadım sesine fidan boyuna
kalın ip taktılar ınce boynuna
gül gibi düştün toprağın koynuna
seni asan eller kırılsın oğul

giden oğul hiç gelir mi yerine
ah evladım yaram ındi derine
heke bakın zalımın eserine
seni yakan eller kırılsın oğul

(bkz: baba oğul kutsal ruh)

kraliçe arının erkek ve dişi arıların bir bölümünü yanına alarak sıcak bir yaz günü kovandan ayrılıp kendi kovanını kurması.