mehlika sultan

yahya kemal beyatli siiri:



mehlika sultan

mehlika sultan’a asik yedi genc
gece sehrin kapisindan cikti.
mehlika sultan’a asik yedi genc
kara sevdali birer asikti.

bir hayalet gibi dunya guzeli
girdiginden beri ru’yalarina;
hepsi meshur, o muamma guzeli
gittiler gormeye kaf daglarina.

hepsi, sirtinda aba, gunlerce
gittiler icleri hicranla dolu;
her gunun ufkunu sardikca gece
dediler: "belki bu son aksamdir"

bu emel gurbetinin yoktur ucu;
daima yollar uzar, kalp uzulur:
omru oldukca yurur her yolcu,
varmadan menzile bir yerde olur.

mehlika’nin kara sevdalilari
vardilar cikrigi yok bir kuyuya,
mehlika’nin kara sevdalilari
baktilar korkulu gozlerle suya.

gorduler: "aynada bir gizli cihan...
ufku cepcevre olum servileri..."
sandilar dogdu icinden bir an
o, uzun gozlu, uzun sacli peri.

bu hazin yolcularin en kucugu
bir zaman bakti o viran kuyuya.
ve neden sonra gumus bir yuzugu
parmagindan siyirip atti suya.

su cekilmis gibi ru’ya oldu!..
erdiler yolculugun son demine;
bir hayal alemi peyda oldu
goctuler hep o hayal alemine.

mehlika sultan’a asik yedi genc
seneler gecti, henuz gelmediler;
mehlika sultan’a asik yedi genc
oradan gelmeyecekmis dediler!..