belkim bir kertenkeleyim

can yucel siiri, soyleki;

belkim bir kertenkeleydim
pic edilmis bir yagmurun serini
bir guzelin cirkiniydim
cirkinlerin en guzeli
yesil kossa guneslerin golgesi
ben en hizli yesiliydim
kurbaga yarislarinda annemin

catal matal kac cataldim kim bilir
bin dereden bir kendimi getirdim
haydan gelip huya giden bir huysuz
heyheyler icinde bir heydim
belkim yedi belkim sekiz belaydim

duduk calar hirsizlanmis polisler
ben korkudan ustlerime iserdim
uc yildizli bir albaydi gokyuzu
karsisinda onum acik gezerdim
agzi bozuk meymenetsiz bir ozan
rus cenginde caganozdum bir zaman

iki gozum iki koltuk-eviydi
mavilerim bir miyobun koynunda
kendi dusen koyler kentler aglamaz
sur disinda ben oturur aglardim
ekmek diye bagrisirdi bebeler
elma derler ben ortaya cikardim
agitlarla kutlanirdi isa-dogdu gecesi
fildisinden bir kuleydim yiktim kendimi

bilmem hangi keloglanin fesiydim
bir puskulsuz sumbulteber tohumu
feslegenler yaprak dokmus serrimden
bir naraydim kimse bilmez nereden
ya yakindan ya ucmaktan gelirdim
belkim ince belkim kalin bir sestim
belkilerin kol gezdigi saatta
belkim belki bile degildim.

can yücel klasiği leziz şiir.