apocalypto

filmi sinemalarda iken izleyememistim, dun dvd’den izledim, izleme fırsatı buldum. film oncelikle rahatsız etmek icin cekilmis, bu cok net.zaten mel gibson’ın brave heart’taki gercegi arama cabası passion of the christ ile farklılasmıs ve rahatsız etmeye yonelmisti. mel gibson filmlerinde kendi bakıs acısı ile yorumladıgı olayları izleyiciye tokat niyetine sunuyor artık buna alısmak lazım. filmlerde uc noktada kullandıgı her sey zaten bu tokat atma hevesinin bir parcası, ve bu baglamda dusunursek apocalypto bu acıdan basarılı ve kaliteli. filmin verdigi tutucu ve net mesajlar yerini buluyor, bu yonden izleyici olarak bizim yapabielcegimiz sadece bu fikirlere katılmamak olabilir, film olarak diyebilecek pek bir sey yok menfi anlamda.

filme donersek; film dijital kamera ile cekilmiş olmasına ragmen etraflı bir sanat yonetimi tasıyor. yonetmenlik acısından zaten kusursuz olan film, sanat yonetimi ile birleşince doygun bir seyirlik sunuyor. mel gibson filmde dijital sanatın sınırlarını zorlamış bu gayet acık, makyaj efektler ise yerinde ve amacına yonelik olarak gercekci, sozun ozu her sahnede iciniz yanıyor, rahatıszlık duyuyorsunuz.

konu itibari ile cumhuriyetci muhafazakar yonetmenden beklenen bir alt metin geliyor onumuze. icten ice verilen mesajlar hızlı kurgusu ile butunlesip akıyor zihnimize. sonuc olarak film mel gibson sineması icinde saglam bir yerde duruyor, yapısı musade edenler icin ise senenin en saglam filmi denebilir...