ani hatun

feramuş itti hayli dem beni yad itmeden kaldı
benim çok sevdigim mahzunu dilşad itmeden kaldı

nola t’amirine kasd itmese şah-ı cihan banım
bilür kim hatır-ı viranım abad itmeden kaldı

kalupdur bahr-i gamda fülk-i dil yok sahil-i maksud
hayıflar rüzgarim bana imdad itmeden kaldı

düşelden ran-ı aşk-ı yare zar ü natüvandır dil
ser-i kuyinde halim yare feryad itmeden kaldı

niçün derpey olur ani ki hal-i kays’ı bilmez mi
o biçare yetürdi kendin irşad itmeden kaldı