alfred adler

alfred adler (7 şubat 1870 - 28 mayıs 1937) bireysel psikoloji ekolünün kurucusu, avusturyalı psikiyatristtir.

avusturya penzing’de doğdu ve viyana’da büyüdü. viyana üniversitesi tıp okulunda doktorluk eğitimi aldı ve 1895’te mezun oldu. bedensel düzensizliklerle ilişkili olarak psikoloji ile ilgilenmeye başladı. 1902’de sigmund freud ile tanıştı ve birlikte adler’in başkanlığında viyana psikanaliz topluluğu’nu kurdular.

hans vaihinger’in ruhsal inşa fikirlerinden etkilendi ve erkek egemen toplumda doğal bir sonuç olarak "erkeksi başkaldırı" ile organik aşağılık ve telafi teorisini geliştirdi (bkz. aşağılık kompleksi). adler, freud’un teorileri ile karşı görüşe geldi, fikir ayrılığı 1911’deki weimar psikanaliz kongresi’nde aleni oldu. adler, freud’un inandığı seks içgüdüsünün baskınlığı ve ego dürtüsünün libidinal(?) olup olmadığı ile çekişiyordu, freud’un bilinç altına atma üzerine fikirlerini de eleştirmişti. adler bilinç altına atma teorisinin, erkeksi başkaldırının aşırı telafisi ve aşağılık hislerinden türetilmiş sinirsel bir durum olan ego -savunma eğilimleri- konsepti ile değiştirilmesi gerektiğine inanıyordu, oedipal kompleksleri önemsizdi. adler viyana topluluğundan ayrıldı ve 1912’de bireysel psikoloji topluluğu adını alan, özgür analitik araştırmalar topluluğu’nu kurdu.

1912’de ana fikirlerini tanımladığı über den nervösen charakter kitabını yazdı. kişinin bilinçsiz öz ereğinin temel amaçlarının baskıladığı ayrı aşamaların aşağılık hislerini üstünlüğe (veya bilakis yeterliliğe) dönüştürdüğü ifade ederek insan kişiliğinin erek bilimsel açıklanabileceğini iddia etti. adler’e göre öz erek arzularına, toplumsal ve etnik gereksinimler karşı koyar, düzeltici etkenler umursanmaz ve kişi aşırı telafi ederse aşağılık kompleksi oluşabilir, kişi benmerkezci, güç düşkünü ve saldırgan veya daha kötüsü olabilirdi.

i. dünya savaşı ile çalışmaları durdu, bu sırada avusturya ordusunda doktorluk görevi yaptı. savaş sonrası 1930’lara olan etkisi adamakıllı arttı, 1921’den itibaren bir takım çocuk rehberliği klinikleri kurdu ve avrupa ve amerika birleşik devletleri’nde sık sık okutman, 1927’de kolombiya üniversitesi’nde misafir profesör oldu. tedavi edici yöntemlerinde sosyal ilgiyi cesaretlendirip ve ödüllendirip fakat şımartma ve ihmalden kaçınarak sorunları çocukta önceden tutup, yetişkin ruha yoğunlaşmaktan kaçındı. yetişkinlerde tedavi, suçlama veya üstünlük taslama tutumlarının tedavi edilen kimse tarafından dışarıda bırakılmasına dayanmaktaydı, kişisel davranışın farkına varılmasının artışı ile karşı koymanın azaldığını ve reddetmenin terse döndüğünü ifade etti. yaygın tedavi araçları mizah kullanımı, tarihi anları ve mantığa aykırı emirleri içermekteydi. adler’in popüleritesi görece optivizmi ve fikirlerinin freud ve jung’unkilerle karşılaştırıldığında anlaşılabilir olması ile ilişkiliydi. adler sıklıkla, kişinin davranış şablonu analizi, toplumla ilişkili, işi ilişkili ve cinsiyeti ile ilişkilidir, savını vurgulamıştı.

1934’te avusturya hükümeti, yahudi olduğu için adler’in kliniklerinin çoğunu kapattı. adler 1935’te long island tıp kolej’ine profesör olarak avusturya’dan ayrıldı. 1937’de aberdeen iskoçya’da öldü.