aile

öyle bir şeylerdir ki; gece gece acıkan uzakta okumakta olan evlatları için bir şekilde öğrenmeleri sonucu gece saat bir buçuk suları telefonla arayıp dokuz doğurttun burda bizi yedin mi bir şeyler deyip zılgıtı yiyebilirsiniz. hatta öyle bir hal alıpki bilmem kaç vakit dinlemeyip yemek yapıp size bunu kargo ile bilem yollayabilirler. yani bu kadar sahiplenebilecek, bu kadar sizi sizden fazla düşünecek başka bir yer varsa durmayın oraya gidin dönmeyin geri. tabi birde parası bittimide de evde yicek bişiler yok diye hüsnü kuruntulara düşerler. aslında acıkan uzaktaki evlat sadece bilgisayardan başından kalkıp evde ne var ne yok diye yoklama çekmesi sonucun karnını doyurmuştur ama ne varki onlar kendilerini sıkıntıya çoktan düşürmüşlerdir. ha birde gece yarısı arayan babadan yediniz zılgıtın üstüne tatlı olaraktan abidende yersiniz oda pek bir muazzam olur. yani düşündükleri döverlerde rahat olun siz. ama her şey sizin içindir.

terkedip gitmek bize yaramadığı gibi unutup düşünmemekte onlara karşı hayırsızlığa çıkarır. iyi ki varlar!