ortaokula yeni basladigim yillardi.. haftasonlari beykozdan bogaz vapuruyla eminönüne gecerdim , orda tursu yer tahtakalenin mezbelelik akan sokaklarinda elektronik esyalara falan bakardim..
birgün eminönü iskelesindeki bir kasetcide posterli bir resim görmüstük, üzerinde hirpani at hirsizi kilikli sac sakal birbirine karismis bir adam.. resmin üzerinde "cikti" yaziyordu.. o cocuk kalbimle bu adamin hapisten yeni bir cikmis bir bir mahkum falan olabilecegini düsünmüstüm ilk önce.. cikan ahmet kayanin ilk albümüymüs.
sonra eminönünde tezgah acan isportacilardan ucuzdan kapattigim bir kaset aldim, adi ahmet kaya , aglama bebegim albümüydü.. dinledikten sonra tamam iste benim muzigim bu dedigimi hatirliyorum..
gencliginde ahmet kaya sarkilari dinleyenler iyi bilirler, bu topraklarin her ferdi onun sarkilarinda bambaska bir tat buldular, hepsi kendi dünyasina yönelik birsey..
ölümünü haber alisim da ilginc olmustur, babam bana hayatinda ilk mesajini atmisti " flas haber ahmet öldü" diye kisa bir mesaj yazmis.. askerdeydim, farkli bir duygu icerisine girmistim.
artik ahmet kaya sarkilari dinlemiyorum ama dinledigim sarkilari kalici izler biraktilar.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?