buluşma
hiçlik’te bulaşalım sevgilim, oturup konuşalım
dört yanımız dizboyu insan
yağmurdan bile usanalım
yağmurla sevişirken
bende inanmaların çağı geçti
sende sanki ilkbahar
bizimkisi karşıtların birliği
böyle sevgili olunur herhal
nihilist bir otobiyografi
buldum iç cebime astım
ben de bir kelimeyim ölümün dağarcığında
türkiye benim yurdum
hiçlik’te buluşalım, öpüşürken göz kırpalım
başağrısı çekelim üç gün üç gece
yalnızlığın sularını bulandıralım
görünmesin bir şey geride
ben ki boynumda süpürgeler taşırım
ardımdan gelenler ırgalamaz
hiçlik’te buluşalım ve konuşmayalım
dünyaya çarpan yürek onmaz
hızla yaşadım genç ölmedim
bir koşuymuş yaşam geç anladım
otuzu geçiyorken saate baktım
ben yanlız bir adamım tırnaklarım uzamaz
beni kimseler sevmez...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?