abla

ben, evet otuz yasin uzerinde bir kisiyim, pazarda da yurumuyorum.
bilgisi olan bilgiclerle, birseyler paylasmaya calisarak, varoldugum bir ortamdayim.
peki bu durumda; bu ortamda, "abla" hitabedisini hakediyor muyum?
nickimizden dolayi, cagrisim yaptigi icin ve bunun cagristirdigi manalardan dolayi "ana" sozcuguyle veya "anne" sozcuguyle yapilan butun seslenislere yuregimin kapilari sonuna kadar aciktir. bunu kullanabilir bilgic arkadaslar ve ben bununla gurur duyarim.
lakin ben sadece iki kizkardesimin ablasiyim ve bu lakabi baskalarina kullandirtmak istemiyorum.
simdi bu satirlari herkesin huzurunda yazmamin tek nedeni "hitabedislerin" hayatimizda ne kadar onemli yeri olduguna dikkat cekmek icindir. yoksa ben ilgili kisinin hesabina gereken uyariyi baska bir kanaldan zaten yapmisimdir.
demem odur ki; soyleyecegimiz sey ne kadar degerli veya degersiz, veya herhangi baska bir hede olabilir. burada konuya giris yaparken hitabiyet sekli cok onemlidir karsinizdaki insan sizi, bunun cagrisimi altinda dinleyecektir ya da dinlemeyecektir. sonuc tamamen baslangictaki hitabiyete baglidir...
bu konuda basimdan gecen bir ornegi verip bu konuyu baglamak istiyorum.
vakti zamaninda esimle birlikte, istanbulda salas fakat halk arasinda, bilmem nesi meshur, yerlerden birine gitmistik.
masamiza siparis almaya gelen garson once esime
-beyefendi diye lafa baslayarak, siparisini sormus. ardindan sira bana gelince yine esime bakarak;
-abla ne yer(!) seklinde bir sual etmisti...normalde kisinin cahilligine ve kabaligina yormak gereken bir hidabedisti...
esim de sinirlenmis, fakat yine de kendine hakim olmaya calisarak;
-hanimefendi konusabiliyor, ona sorabilirsiniz demisti...
bunun uzerine ’direk olarak bana sormamakta’ direnen garsonla tartismamiz, karakolda bitmisti...
iste oyle... anin etkisiyle, bu ani canlandi gozumde, hitabedislerin onemi kavranmalidir, ve ulke gelecegini omuzlarinda tasimaya calisan bireyler, bu basit hedeyi artik iyice ogrenmeli, hosgoru sinirlari zorlanmamalidir, diyorum ben...