o geceyi akcayda bir grupla gecirmemiz, istanbulda olmamamiz tam anlamiyla sans eseriydi. bulundugumuz otelin duvarlari catlarken, herkes asagi kosarken catlayan merdivenlerden yukari cikmaya calisiyorduk. bebekli aileler vardi. zamana karsi savas basladi. sıkısan kapilar omuzlarla acildi bebeklerin uzerine kapanildi. otoparkin uzerindeki golgelikler devrildi. kimsenin kilina zarar gelmedi ancak istanbul ve izmitte evlerinin yerle bir oldugunu ogrenen kisilerin aglamalari, ailesine ulasamayanlarin feryadi hala tuyleri diken diken etmekte.
gun dogmaya baslarken hep birlikte izmit ve istanbula dogru yola cikildi. hasar goren sehirler gezildi.
sadece aglamalar, enkaz yiginlari ve makine sesleri...
ve akilda kalan; buzdolabinin altindan sarkan, kizillasmis bir esarp... buzdolabinin her rafi baska yerdeydi!
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?