utopya

baski altinda tutulan beyinlerin bu baskidan siyrilmak icin kendi ic dunyalarinda kurduklari duzen diye tarif eder cogu insan utopyayi. yeryuzundeki her beyin zaten baski altindadir. uzerimize uygulanan dogal bir basinc vardir. buradan yola cikarsak herkesin utopyasi vardir sadece baskili beyinlerin degil. utopya bazen en guzeldir bazen en cirkin. zitliklari tasir icinde. utopya en ucta olmaktir, ulastiginizi sandiginizda ucurumun kenarinda olmaktir. bir hayal kurarsiniz -genelde olmasini istedikleriniz hakkında hayal kurarsiniz- ve o hayal adeta sizin icin hedef olmustur, kosarsiniz hedefinize, baslarda guzeldir kosmak fakat ulasamadiginizi anladiginizda guzel olmaktan cikmistir ve en sevdiginiz hayalleriniz cirkin olmustur... utopya hicbir yerde ayni zamanda her yerde bulunmaktir. utopyalarinizdan oturu kafaniz kesildiginde –kesilmeden once- cellati opmektir. hayallerinizin ve fikirlerinizin sindirilmeye calisildigi ortamda, gel ben seni guducegim koyun gibi ve sana yasamini bagislayacagim denilen ortamda fikrim, maneviyatim zarar gorecegine, bedenim zarar gorsun diyip olume gitmektir. sonra oldugunuzde bedeninizin hicbir yerde fakat ruhunuzun milyonlarda bulunmasi demektir.
dogarken utopyalarla dogduk... utopyasi olan yolda olan insandir. benim utopyamin sonuda bu yazinin da bir utopya oldugudur...