umut sarıkaya

son patitoyu da attım ağzıma ve bim’e doğru yola çıktım. zaten iki adım
ötesi bim. annemin terliklerini giyip çıkayım lan dedim, kim iki saat şimdi
bağcık bağlayacak. ama olgun bir erkek insanda eğreti duran şeylerin
başında anne terliği geliyormuş canlar , ben bunu anladım.

bim her zamanki gibi sakindi. klima çalışıyor ama soğutmuyordu. nasıl bir
klima lan bu diyerek incelemeye başladım. ama görevli beni balici sandı,
çünkü ayaklarımda da acayip terlikler altımda çamaşır suyu sıçrayıp da
rengi atmış bir pijamayla pek de güzel bir gaspçı havası veriyordum.

abi bu klima üflemiyor galiba dedim. ama cevap vermedi, işine döndü. ben
de doğruca patitoların olduğu yere gittim. aman allahım bu ne güzellik.
bissürü patito yan yana. gel de alma. hemen iki paket aldım. zaten sudan
ucuz. bir de le porta almak lazımdı. gittim onu da aldım.

tam arkamı dönüp gidecekken tanıdık bir ses duydum. pek bir tanıdık. sanki
bir zamanlar kulağıma aşkım diye yankılanan bir ses şimdi süt de alalım.
dost süt olsun diyordu. bir zamanlar kulağıma seni seviyorum diye
yankılanan bir ses şimdi yok muratbey kaşar alalım o daha ucuz diyordu.
yavaşça arkamı döndüm. patitolar ve le porta elimden yere düştü. evet, eski
sevgilimdi bu.

bir zamanlar sevdiğim kadındı. bir zamanlar elele tutuşarak mal gibi
gezdiğimiz kadın. şimdi nişanlısıyla bim’e gelmiş alışveriş yapıyordu. bir
zamanlar aşık olduğum kadındı bu. ve alışveriş arabasında le cola, blume,
dost süt, dost peynir, muratbey kaşarları gibi birsürü ürün vardı. evet bir
zamanlar uğruna canımı verebileceğim kadındı bu.

ben şaşkınlıktan elimdekileri yere düşürünce bunlar birden irkildi ve hemen
arkasını döndü. ben, beni görmesinler diye hızlıca aşağıya eğildim ama
lanet olası bim’de raf diye bir şey yok ki. tansaş olsa arkadaki adam seni
göremez ama raf yerine kolilerde ürün sergileyen bim sayesinde
saklanamadım.

peki size sorarım. siz arkanızı döndüğünüzde, devekuşu gibi saklandığını
sanan ama ayağında ufak numara anne terlikleriyle s*çar gibi çömelmiş ve
çatalı gözüken bir adam görseniz ne yaparsanız? işte onlar da öyle
yaptılar. bastılar kahkahayı. yavaş ve gurur yıkılmışça ayağa kalktım. le
portam mahzunca yerden bana bakıyordu. ben gibi yıkılmış, öylece yatıyordu.

gözlerine baktım. le portanın değil lan, eski sevgilimin. ban baktı, mahzun
bir bakış görmek isterdim ama alay ediyordu resmen. ayaklarıma bakıyordu.
anne terliği giymiş, parmakları ucundan çıkmış bir ayak. buydum işte. sen
bu adamla bir zamanlar çıkmıştın. şimdiki sevgilin çok iyi giyinmiş ama bir
bak bakayım ona. bim’de bu şıklık? sence de biraz samimiyetsiz değil mi?
ben en azından yakışıyorum buraya. içimden geldiği gibiyim.

böyle düşündüm ama sonra hass*ktir dedim. adam kapmış kızı, ben de lavuk
gibi pijamayla terlikle geziyorum. kim naapsın lan beni. nasılsın
görüşmeyeli? dedim. iyiyim dedi. ne güzel dedim. hıhı dedi. gittikçe
gerginleşiyordu ortam. yeni sevgilisi kıllandı mı acaba diye baktım ama
nasıl olsa bu lavuktan bir zarar gelmez düşüncesi hasıl olduğundan zerre
umrunda değildim herifin. adam en ucuz kangal sucuğu seçmekle meşguldu.

niye böyle olduk biz? der gibi baktım. ne diyorsun? der gibi baktı
bana. niye böyle olduk diyorum? der gibi tekrar baktım. ne diyorsun
anlamıyorum der gibi tekrar baktı bana. neyse s..tir et der gibi baktım.
s..tir etti alışverişe devam etti. bir güle güle demeden.

gözyaşlarımı saklayarak iki poşet patitoyu ve le portamı yerden aldım ve
kasaya gittim. bir de blume peçete aldım yüzlük paket, gözyaşlarımı silmek
için. kasadaki görevli yine baliciymişim gibi baktı bana, paran var mı
der gibi baktı bana, bana bakmasın artık kimse. al lan paranı der gibi
uzattım, para üstü beklemeden çıktım ama sonra hemen geri dönüp
şahsiyetsizce aldım paranın üstünü. tam çıkacakken fiş almayı unuttuğum
aklıma geldi. dönüp onu da aldım. , bir romantizm de yaşayamadık
be.

eve giderken serkan geldi yavaşça yanıma. tek dostum, yoldaşım, üzgün
olduğumu anlayabilen tek insan.

abi bir şey diycem. pijamanın götünde delik var, götün gözüküyor, baya bir
büyük

o günden beri evdeyim. bim’e de kapıcıyı yolluyorum.

--umut sarıkaya--