televizyon

eski zamanlarda bir takım fiziki farklılıkları olan bireyler para karşılığı gösteri yapması için sirklerde gösterilere çıkartılırdı. öyle ki bu birey henüz küçük bir çocuktur, sakalları vardır ve "kıyamet alameti" diye reklam edilirdi. veya bir başkasının boyu 2 metredir, kas yığınıdır ve "işte dev!" şeklinde takdim edilirdi, ve sirk sahibi bundan rant sağlardı. işte günümüz televizyonculuğunun geldiği nokta da tam anlamıyla budur.

ps: "hani lan örnek" diye gelmeyin, az önce verdiğim örnekler için günümüzde fazla bir değişiklik olmadı.

(bkz: turk televizyon kanallari)

(bkz: beyaz renkte hisirdayan televizyon)

selena, bez bebek ve kayıp prenses ile hayatıma renk katmış olan oluşumdur. öyle çok hastasıyım ki anlatmaya başlasam ömrüm yetmez sanırım. o derece.

(bkz: televizyon dediğiniz bir boktur çıkıp içine sıçmayan göt yoktur)

çok ilginçtir ama, insan bunsuz yaşadığı zaman ilk önceleri özlüyor. sonra ihtiyaç hissetmiyor. uzun süre izlemeyip tekrar başladığında ise nefret ediyor. acaip.

yakından görünüm.

mushaf gibi yukarılara kaldırdık, ispirtoyla kenarlarını sildik falan parlattık... vs. fakat halen bir faydasını görmüş değiliz üstelik kendisine karşı fazla müsamahalıyız. müsamahayı da onan öğrendik zaten. beynimizi dondurup olaylara garip garip bakmayı da... inceldikçe kabalaşıyor üstelik..

yıllarca hiç işim olmadı kendisiyle. haberleri internetten okudum, dizileri internetten izledim, tartışmaları gene internetten takip ettim. sonra bir kaç hafta önce bir gün öylece basıverdim açma düğmesine. o gün bugündür kapatamıyorum ben bunu. bu nasıl bir şey anlamış değilim. hipnotize edici bir özelliği var sanki. eve girer girmez açıyorum, ağzım açık izliyorum. ne izlediğimi de bilmiyorum. bakıyorum öyle... gerçekten insanları esir edici bir şey kullanıyor bu kanallar bence. bu konuyu ilerleyen zamanlarda en ince detayına kadar araştırmaya çalışacağım. şu dizi bir bitsin de...

nickten yana sansım yok ’un meshur kelimesini yazarak sözlerime başlıyorum;amk
kim icat etti bunu? keşke hiç olmasaydı. evde 2 dakika içerisinde huzuru bozabilen gereksiz kutu.

20. ve 21. yy da insanların temel eğlenme ögesini oluşturan kutudur.

(bkz: antalya televizyon ödülleri)

(bkz: televidyon)

bir haftaya yakındır bozuk çanakta bir problem mi varmış ne şuan evde tarih öncesi yöntemlerle radyo dinlenilmekte ama iyi de oldu dört kişi radyo denen aletin başına oturduk düştüğümüz durumla dalga geçiyoruz kanalları kurcalarken .