palas pandiras

bir can yücel şiiri ;

selma diye bir kız vardı seyrimde
şen barda çalışırdı
geceleri zilzurna dönerdi
otel dediğim bir belalı herif
bırakıp selmayı kaçmış

düşünün bir top mavi patiska
demek bir top deniz
bir ucundan selma tuttu
bir ucundan ben
selma işte öylesine ağlıyordu
gecenin ikisinden sonra

sen mi kaldın dedim düzelticek dünyayı
vurup kapıyı çıktım
kordonboyu bir cam açıldı
cam değil bir günebakan
göründü derken selma
bir sevda başladı

selma yalın yapıldak yürüyordu
eteklerinde bir kekik kokusu
sevince çocuk oluyor insan
sol kolunu uzatıverdi
önümüzde silme yeşil bir ova
iki at gemi azıya almış
iyi bir haber gibi koşuyordu

selma diye bir kız vardı seyrimde
bir başka otele gitti
otel dediğim bahri baba’da
deliler koğuşu.