aklıma lise yıllarımda yaşadığım ve babamla her daim bozuk olan aramızın ilelebet düzelmesine sebep olan bir anının gelmesini sağlayan başlık.
deli gibi para yediğim, o kafe senin bu mekan benim günlerimde bir gün parasız kalıp kız kardeşimin cüzdanından bir miktar para aşırmıştım.o da rahat durur mu, babama yetiştirdi hemen...
evdeki tek şüpheli sanık olarak çıktım babamın karşısına:
-sen mi aldın kardeşinin parasını?
+hayır baba, ne münasebet.zaten senin verdiğin para yetiyo da artıyo...
bu cevabın üzerine cepler arandı ve kayıp para(suç delili) benim üzerimde ortaya çıkarıldı.babam hırsızlık ve yalancılık suçlarının eş zamanlı olarak bu kadar soğukkanlı bir biçimde tarafımdan işlenmesini feci bir şekilde içerlemiş olacak ki, bana okkalı bir tokat attı.akabinde ben odama kapandım ve gece olunca yatağıma girdim.derken, babam gecenin ilerleyen saatlerinde odaya girdi ve benim uyumuş olduğumu düşünerek yatağın kenarına oturdu.sağ eliyle saçlarımı okşayarak:
-canım evladım benim, seni ne kadar sevdiğimi bir bilsen...annenle seni ne kadar büyük bir heyecanla beklemiştik.doğduğunda ve kendini bilmeye başladığında başlamıştım seninle gurur duymaya... keşke beni anlayabilsen, biraz daha saygılı olabilsen bana karşı...
demesine kalmadan gözlerinden süzülen birkaç damla yaşın ense köküme damladığını hissettim.o gün bu gündür turgenyev’in romanından çıkmış gibi müthiş bir baba oğul ilişkimiz var.
her ne kadar sözlüğü okumadığını bilsemde,
"seni çok seviyorum babacığım."
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?