malatya çocuk yuvasinda dehset

ne yazik ki hemen hemen her yuvada gerceklesen iskence olayinin malatya ayagi. once yuva nedir onu tanimlamak gerekir; yuva sicakliktir, sefkattir. hayatla erkenden tanismak zorunda kalan cocuklara bir nebze olsun yardim eli uzatmak icin vardir bu kurumlar. sozde boyledir. lakin ozde, sahipsiz olana sahip cikmaz kimse. doversin sesi cikmaz, muhtactir size ve hatta minnettardir kafasina vura vura yedirdiginiz lokmalar icin. yokluk denen illet elini kolunu baglar insanin cunku ve bu kucukler buyuyuverirler birden buyuklerin kucuk oldugu memlekette. aciyla tanismak yetmemistir aci hayatlarinin ta icindedir, ve bir gun cismen de buyume vakti gelir onlara. bu kez oc alma sirasi onlarindir, isveren olurlar ornegin, himayelerindekileri ezmeye baslarlar yavas yavas kuculurler tekrar. ve belki hayat onlara oyun oynamaya devam eder yoklugun cemberinde bogulurlar, nefes almaktan vazgecip yasarlar oylece bir hic gibi, sonlarinin nereye varacagini bilemeden. derken gelsin dunyanin civisi cikmis diye hayat kadinlarina namussuz sifati yapistiranlarin namuslulugu, hirsizlara nefretle bakan gozlerin masumlugu. biz olayin hicbir yerinde yokuz zaten, suclu tamamen onlar. haketmislerdir dayagi, iskenceyi. ne de olsa insanca yasamak dogustan sansli olanlara ait bir olgu. ha bir de yasasin insan haklari, ozgurluk, adalet.