karanlık soğuk

bulutsuzluk ozlemi sarkisi

karanlik,
soguk,
alabildigine genis,
ama simdi
issiz
gostermelik ana caddenin
kiyisinda
yurumedeyken,
sevmedeyken yagmuru,
kara biyikli, kusku bakisli
erzincanli
bekciyi
bazen bir
kara kedi
ya da bir sokak itini,
alninin terini,
yorulmus bedenini
tasirken,
sabirla,
kosar adim kendini,
parasizlik,
kaygi,
her cesit dusunceyi,
hep gorursun,
hep anlarsin,
butun bunlar ne,
butun bunlar ne.

sonunda gece biter,
her yer aydinlanir,
yine umut pesinden
kosturur insanlari.

yalnizlik meydaninda
arkadas konusmalar,
salepciler, kokorecciler,
hic usumez bu insanlar
senle konusan,
sonra kosusan,
selam vermeden giden,
en guzeli yazdir, bahardir,
ve gunduzdur diyen,
usuyen
ve dusunen
bulasikci bir kadin,
onlaar hep soylerler:
’ne yapalim, ekmek parasi.’
yasamanin karsisinda
hic durmayan zaman
ve insanlari costuran
kirmizi isiklari,
hep gorursun bunlari,
hep anlarsin,
butun bunlar ne,
butun bunlar ne.