imam nikahı

mihr-i müaccel ve mihr-i müeccel gibi kavramlarla birlikte bakıldığında bir çeşit evlilik sözleşmesi olduğu görülür.
aslında ilişkileri meşrulaştırırken hem aileyi hem de kadının haklarını koruyan, onu güvence altına alan bir akittir. osmanlı zamanında kağıt üzerinde yapılan bu anlaşma ile modern dünyadaki evlilik sözleşmesi benzerlik göstermekte. ancak medeni kanunla bu anlamda kadına ait bir takım haklar geri alınmıştı. yeni medeni kanun bu eksikliği bir parça gidermiştir.
kadı tarafından akdedilen ve şahitlerin imzasıyla onaylanan bu akitnameyle kadın boşanma durumunda tayin edilmiş olan mihri alabilmekteydi. aynı zamanda nikah esnasında eğer isterse kocasını boşama hakkı kadına da verilebilmekteydi. bu tamamen tercih meselesi idi. örneğin "başka bir kadını nikahlaması durumunda boşama hakkım olmasını istiyorum" derse, bu hak kadına verilebilmekteydi.
yani "imam nikahı sadece erkeğin tasarrufundadır" gibi bir düşünce bilgi eksikliğinden başka bir şey değil.
sonuç olarak bu nikahın -esasen- sadece dini değil, aynı zamanda sosyal ve hukuki bir yönü de vardır.