ilker başbuğ

kendisini hem severim hem de takdir ederim. bu kendisine olan sempatim sebebi ile degil, turk silahli kuvvetlerine kar$i olan hem sempatimden hem de guvenimden kaynaklanmaktadir. sirf genelkurmay ba$kani oldugu icin neredeyse kenan evren’i dahi sevecektim bir zamanlar, o derece sempatim var turk silahli kuvvetlerine ki antimilitarist bir insanim ustelik.

ilker ba$bug’a kar$i olan sempatim de ba$inda bulundugu kurum sebebiyledir. ancak eger sen bir ulkenin en guclu ve en guvenilir kurumunun ba$indaysan, o zaman masalari yumruklamak, sinirlenmek ve sinirlendigini herkese belli etmek luksune sahip degilsin. bak ben bu lukse sahibim ama sen degilsin, zira sen ulkenin en ta$akli kurumunun ba$indaki ki$isin. ulke idarecilerinin boyle insani hislerini di$a vurmak gibi luksleri olmamali zira toplumlar bu insanlarin dudaklarindan cikacak bir kelimeyle hic ali$ilmadik $eyler dahi yapabilirler. ilker ba$bug son aciklamasinda masalari yumruklarken o sinirle agzindan "bizi kizdirirlarsa onlarin gazetelerini ba$larina yikariz" cumlesi cikmi$ olsa, ayni gun(bak ertesi sabah bile degil, ayni gun) taraf gazetesinin pek cok cali$ani faili mechullere gidebilir, taraf gazetesinin binasi en iyimser tahminle kundaklanabilirdi.

turk insani duygusaldir ve guvendigi bir kurumun ba$indaki insan bir $ey soylerse bunu neredeyse emir telakki edip dakika du$unmeksizin o ki$inin agzindan cikanlari harfiyen yerine getirmeye cali$ir. tarihimizde bunun cok ornegi vardir, corum’da meydana gelen olaylar gibi, sivas’da meydana gelen olaylar gibi.

ozetle, ulke yoneticilerinin bilincsizce ve insani hislerine yenilerek neredeyse provakator olma luksleri yoktur, olmamalidir.