ikinci ruhla pisuar buluşmaları

on iki sandalyeli bir masayla, masanın gençliğinden konu$uyorduk.
on bir sandalye ve iki intihar büyütmü$ balkon pür dikkat beni dinliyorlardı.

zamanın mücadelesi armağan etmi$ti bizi, birbirimize.
pireli bir devletin kanatlarının arasındaki karıncalardık.
ne söylesek ayıptı biraz söylemesi.

dahası an, tıbben ölüydü.
atık kamyonlarında mühürlü bir yürek
$ehir çöplüğünde martı ziyafetinden önce
bir film setine emanet edilirdi belki,
korkuturdu yine bizi.

senin dünyanda vapur kalkınca
balıklar çama$ır yıkardı
içindeki hileli sayaçların aritmetiği
sıfırdan sıkılmıyordu bir türlü

tırabzanlardan a$ağıya
ayaklarını sallandırıp
annesine hınzır hınzır gülen o çocuk
uçurumlara gözlerini gıdıklatacak ya$a çoktan geldi.
ama ikimiz de biliyorduk
elleri harita kadar acılı her annenin son görevi
çocuğunu öleceği ya$a büyütmekti.

sağır ve dilsizler ülkesinde
kulaktan kulağa oynarken özgürlük dü$ün,
sigaranla aynıydı a$kının geleceği
duman hali.

$imdi biz,
yatırılmamı$ bir $ans kuponu
pi$manlık olur en iyi ihtimalimiz.

oysa
mendil satar yine de bakardım bu kente
olsaydın içinde.

özge dirik