milan kundera'ya göre göz kararması, önüne geçilmez bir düşme arzusudur:
"göz kararmasına güçsüzlerin esrimesi de diyebiliriz. güçsüzlüğünü farkına varan bir kişinin güçsüzlüğüne karşı çıkmak yerine ona boyun eğmeye karar vermesi... güçsüzlükten sarhoştur, daha da güçsüzleşmek ister, kentin en büyük meydanında herkesin gözü önünde yere yuvarlanmak, daha da alçalmak, aşağının aşağısı olmak ister."
(bkz: varolmanın dayanılmaz hafifliği)
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?