bir fenerbahçe klasiği oldu. 90 dakika boyunca bize rahat yoktu haftalardır. hep yüreğimiz ağzımızda izledik maçları.
tabi bugünkü maçı da.
tam gol attık ne ala derken topu kalemizde görmemiz uzun sürmedi. volkan’ın bu hafta o eski halinden eser yoktu. ikinci golü çıkarması imkansızdı belki yine de volkan her zamanki gibi değildi. gökhan’ın zorla oynaması, stoch un alınması, delice yağan yağmur derken bugun pek çok sey aleyhimizeydi. son dakika da bile gol gördük kalemizde.
ama şampiyon olmamasaydık üzüntümüz şu sevincimizden kat be kat fazla olacaktı. şampiyonluğa en çok aykut hoca için sevindim. hatta onun yüzü güldü mü tek derdim oydu maç bittiğinde. hak etti bu mutluluğu. zira kendisi başarılı oldukça "tek hatada yerli hocayı sepetlemek" huyundan vazgecmiş olacak türk futbolu.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?