elif

arap alfabesinin ilk harfi. elif harfi düz bir çizgi olduğundan ince, uzun boylu anlamına da gelir. islamiyet’in kutsal kitabı ’elif lam mim’ ile başladığı için islam dünyasınca çok önemsenen isimlerdendir. ayrıca türkler’in islamiyet’i kabul etmeleriyle birlikte anadolu kadınlarının da ismi olmuş ve kurtuluş savaşı’nda düşmana karşı, karda kışta cepheye cephanelik taşıyan türk kadını elif adıyla sembolleşmiştir. hatta fazıl hüsnü dağlarca’nın şiiri ’mustafa kemal’in kağnısı’ndaki türk kadını elif ismini almıştır. şiir şöyledir:

mustafa kemal’in kağnısı

yediyordu elif kağnısını
kara geceden geceden.
sanki elif elif uzuyordu, inceliyordu
uzak cephelerin acısıydı gıcırtılar
inliyordu dağın ardı, yasla
her bir heceden.

mustafa kemal’in kağnısı derdi kağnısına
mermi taşırdı öteye, dağ taş aşardı.
çabuk giderdi, çok götürürdü elifçik
nam salmıştı asker içinde.
bu kez yine herkesten evvel almıştı yükünü
doğrulmuştu yola önceden önceden.

öküzleriyle kardeş gibiydi elif
yemezdi, içmezdi, yemeden içmeden onlar.
kocabaş, çok ihtiyardı, çok zayıftı
mahzundu bütün bütün sarıkız, yanı sıra
gecenin ulu ağırlığına karşı
hafiftiler, inceden inceden.

iriydi elif kuvvetliydi kağnı başında.
elma elmaydı yanakları, üzüm üzümdü gözleri
kınalı ellerinden rüzgar geçerdi daim;
toprak gülümserdi çarıklı ayaklarına
alın yeşilini kapmıştı, geçirmişti
niceden niceden.

durdu birden bire, kocabaş, ova bayır durdu
nazar mı değdi göklerden, ne?
dah etti, yok. dahha dedi, gitmez
ta gerilerden başka kağnılar yetişti geçti gacur gucur.
nasıl durur mustafa kemal’in kağnısı.
kahroldu elifçik, düşünceden düşünceden

aman kocabaş, ayağını öpeyim kocabaş
süs beni, öldür beni, koma yollarda beni.
geçer, götürür ana, çocuk, mermisini askerciğin
koma yollarda beni, kulun köpeğin olayım.
bak hele üzerimden ses seda uzaklaşır
düşerim gerilere iyceden iyceden.

kocabaş yığıldı çamura
büyüdü gözleri büyüdü, yürek kadar
örtüldü gözleri örtüldü hep.
kalır mı mustafa kemal’in kağnısı bacım
kocabaşın yerine koştu kendini elifçik
yürüdü düşman üstüne yüceden yüceden

fazıl hüsnü dağlarca