umut

yunan mitolojisine gore, pandora’nin actigi o kotuluklerle dolu sandigin en altina, insanlara acidigi icin tanrilar, tum bu kotuluklere katlanabilmelerini saglayacak bir devayi da sikistiriverirler ve mitosa gore, pandora, yine o tum umarsizligiyla tam umut cikiverecekken, kotu bir sey yaptigini anlar ve kutunun kapagini kapativerir, umut icinde sikisip kalmistir...
ama bence bir parcasi da olsa cikmistir umut o kutudan ve su an benim kalbimde konaklamaktadir. ne var ki umut, pek susmaz bir sarkidir, biraz da sirenlerden almistir huyunu (bkz: siren), sarkilariyla sarhos eder insani, ama umutla sarhos olmak da bir derecedir, umudunla sarhossan, kendine baksan da hic bir sey goremezsin... iste umudun pesinden kosarken, bi siir agzima muhurlenmisitir ta ki onun butununu bulup kutudan cikarana dek... ya da cift ruhlar mitosundaki diger yariya olan hasretin diger adi...

susmaz bir sarkiyla muhurlenmistir yuregim,
sustukca susan gecesinde kurekcinin...
...

ne aradigini bilmeyen kucuk bir cocugun comagiyla,
yeni didiklenmis bir topragim ben,
igdeliklerin arasinda.
...
ciceklerin koklerini sunuyorum cocuga,
uc uc boceklerini sonra,
sonra kil parcalari,
sonra kirilip kalbime atilmis sahipsiz bir oyuncak...
topla hepsini cocuk topla...
buyuyunce hepsi nasil olsa unutulacak...(rebelde azul aliento)