masal

ben;
baskınlardan kaçıp
evine sığınan bir babanın
sevdiğine attığı küçük bir imzayım.

kur$unların taahhütlü gönderildiği günlerde
cumhuriyet gazetesinin üzerine doğmu$um.
kıçımda büyük puntolarla seksen ihtilalinin izi
acıyor hâlâ yediğim ilk ve son iğnenin yeri.

göğüslerinde hap$urunca ben
dayanamayıp süt tanrıçam, ihbar etmi$ babamı
sağcı kestanelerin göbekleri çatlarken gülmekten
çıra gibi tutu$mu$ babamın kitapları.

iki bacağımın arasından, tersten bakıp
misafir beklemi$im
sahilde balonlar yürüyü$ yapıp
saçmalı tüfekleriyle patlatmaya çalı$ırken ipe dizilmi$
insanları
geldi gelecek karde$imi annemin içine ittirmi$im.

hep güzel, hep hayal kalsın diye
açmı$ annem kumbaramı
bir kilo eri$te, biraz buğday için
yapmazmı$ bunu

kapının dibinde
örümceğe imrenerek geçerken
657’ye tabi ipekböcekleri
“bir ihtilal daha var” deyip ölen babamın
yanındaki çukura
söz vermi$im.

özge dirik