darklord

tehdit ettim.. arkandan atıp tutarım, bana gel diye yalvardın daha ben oturamadan sen kalktın gittin dedim, çocuk musun dedim, hakkında bir sürü kötüleme yazısı yazıcam, seri eksi oy veren ibneler sayesinde eksi puana düşücem dedim. tükürdüğüm yer kurudu, yalanıcak bişey kalmadı, gelemem dedi.. işin kötüsü, bana tükürdüğümü o yalattı.. demekki olabiliyor, çok sinirlenip gitse de insan, dönebiliyor.
hakaretler ederek ayrıldığı sevgiliyi bir gün dönüp öpmek gibi işte..
sevgili demişken, elbette cezmi ersöz geldi aklıma, onun yüzünden kavga ederek başlayan bu tuhaf arkadaşlık geldi..
"bu sabahta yine her sabahki gibi sıkıldım istanbuldan, moralim bozuk cereyan kesik hele bir de sen yoksun ya çok yazık" geldi bu seferde aklıma..
üstelik ankara’dayız, en kara’dayız, sudan çıkmış balıklar gibiyiz bozkırın ortasında, bir küçük akvaryuma muhtacız..
su serptiğin anlar oldu yüreğime, belki yetmedi benim söylediklerim sana.
şunu bil isterim, bütün bu yazdıklarım bencilliğimden. burada darklord başlığını yüz metreden tanımak diye bir yarışma olsaydı, birinci gelirdim iddalıyım ama şimdi sol frame’e bakmak istemiyor canım. o boşluğa kendim bir şey yazıp incele diyip, kimsenin yazdıklarına bakmadan gitmek istiyorum.
beni mahrum ettiğin bu durum sebebiyle şikayetçiyim, şikayetimi de en rahat buradan dile getiriyorum.
sana kandığım ama seni kandıramadığım için de ayrıca gıcık oluyorum.
özlüyorum..
garipleşiyor sana ne zaman bir şeyler yazmaya kalksam, aşk mektubu gibi oluyor ama aslında alakası olmadığını sanırım bir tek sana ve hiç kelimeye ihtiyaç duymadan anlatabiliyorum.
özlüyorum..
olsaydı ne derdi diye düşünmekten sıkılıyorum..
geri gel demek istiyorum, inadın kırılınca gel, sıkıntın geçince gel, ne zaman istersen gel ama geri gel.
sebebini de söyledim;
bencilim,
özlüyorum.