geçen cumartesi 34. yıldönümüydü bu korkunç günün.. gece uyku tutmadı, tüm gün boyunca da nedensiz ağlayıp durdum. çok geç babam hatırlattı, sebepsiz olmadığını anladım, aynı zamanda nasıl hatırlamadım diye utandım. günü gecesinde yazdığım şiir:
6 mayıs
1972,
bugün,
bu sabah,
72’nin bu sabahında,
3 genç uğurlandı sonsuzluğa.
peki su bugün ne yaptı?
süslendi püslendi,
gezdi tozdu...
su ne anlar devrimden,
devrim aşkından,
ve bu aşka adanan
hayatlardan?
kafası bir şeye basmaz,
budala burjuva,
bu sabah,
72’nin bu sabahında,
3 can elveda dedi yaşamına.
sen ne anlarsın devrimden,
devrim aşkından,
ve bu aşka adanan,
hayatlardan?
sen ne anlarsın,
su’nun içinden çıkamadığı
çelişki karmaşasından?
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?