ilham perimi kaybettim bugün
hükümsüzdür diye espri yapabilecek kadar bile neşem kalmadı
şarap alıcak kadar param ne de uyuyabilcek kadar zaman
derdimi anlatabilecek kadar yok...
kara delik gibi bu lanet hayat
o kadar çok ki çekim gücü
ışığımı emiyor , aklımı çeliyor
içine çekiyor kahpe
chandrasekhar limitine bile ulaşamamış lanet güneş
güzel olmayan herşeyin mevcut olduğu dünya
ve onun sikik tek doğal uydusu ay
herşey güzel aslında anlamayan benim
o kadar büyüdü ki sana olan nefretim
supernovalar bok yemiş yanında
ruhum patladı önce sonra karardı
emmeye başladı herşeyi
ve diğer ruhları
herşeyi yok etti bitirdi
ama bu sefer konu sendin
bir türlü yok edemedi sensizlik fikrini
en sonunda beni yok etti
yendi bensizlik fikrini
güneş tutulmalarından sonraki depremler kadar çok korktum senden
sokaklarda yattım yıkmayasın hayatımı diye
ben örümceklerden de çok korkardım
çünkü tahmin edemezdim bir sonraki haraketini
ilham perisi hikaye ben perilere inanmam
kara delik desen onun ben taa mına koyam
güneşler bırak tutulsun
ama konu sensin sadece sen...