cezmi ersözün lemanın yeni sayısındaki yazısından ufak bir alıntı:
parmaklarım öyle sabırsızca konuşurdu ki
kaygıyla çevirmen gibiydi
hayatımın sayfalarını...
sana ilk bakan,kaybolduğunu sanırdı.
biraz gören,aradığını bulamadığını.
oysa bilirdin o kitabın seni hiç anlatmadığını..
sahi,kim yazmıştı seni?
soramıyordum kibarlığımdan
haklı olduğunu bile bile
nereye baksan arkanda kalırdı o gerçek
bileklerinden yerlere akan
kanın hışırtısına benzerdi sesi.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?