türk irki sağolsun

necdet sancar’in 1944 turkculuk davasi’nda, mahkeme heyetine karsi yaptigi savunmanin son cumlesi.

"beni beraat ettirin demeyecegim cunku benim icin suc olarak gosterilen sey bu topraklari, bu irki sevmekten baska birsey degildir. yurdumu ve irkimi seviyorum, onun icindir ki turk irkcisiyim. bu sevginin manasini anlamayanlara sozum yok. eger bu gunahsa beni mahkum ediniz. bu mahkumiyeti ovuncle kabul ederim, seref sayarim. sizden adalet bekliyorum da demeyecegim cunku bu mahkeme adil degilse, o zaman busbutun manasizdir. en buyuk mahkeme olan tarihin huzurunda alni acik bir turk oglu olarak, hic endisem yok. on ayi doldurmakta olan ve buyuk kismi tahta masalarda yatmakla gecen hurriyetsizligimi, millet yolunda cekilmis, serefli bir felaket olarak sayiyorum. duvarlar, ezilmis hayvanlarin kan lekeleri ve rengini kaybetmis, kopeklerin bile yatmayacagi pis hucrelerde gecen haftalarim icinde bir isik sizacak kadar kucuk deligi olmayan, tavani basik bir inde, hayir bir in degil, mezarda, isiga gunese ve hayata hasret cekerek gecirdigim gunlerim, uykusuz gecelerim, yarin benim icin aci fakat ovunclu hatiralarim olacaktir. bunlardan yilmis degilim. bilakis bahtiyarim. yuvamin dagitilmis olmasina, esimin bir turk anasi olmak serefini kazanacagi gunlerde cektigi dayanilmasi guc izdiraplari ve akittigi gozyaslarini unutmamis olmama ve bugun hayat kavgasinda minimini yavrusuyla tek basina kalmis olmasinin ruhunda yarattigi firtinalara ragmen bahtiyarim. turk’u sevdim, sevecegim. ama bunun sonunda izdiraplar varmis, felaketler varmis, hatta karsilasilacak turlu kahpelikler doluymus. hepsi kabul! turk irki sagolsun!"

nejdet sancar