(bkz: cicisleri bakani)nin ne zaman cikip saldiriyi kinayacagini merak ettigim cok cok cok vahim olay. bir ankarali olarak kizilaya gittigimde patlamanin oldugu yerden gecmedigim tek bir gun yok. annem her sabah ve aksam ise gitmek ve gelmek icin guvenparktan dolmus kullaniyor. bugun patlamanin oldugu saatlerde cok yakin bir arkadasim bir yan sokaktaki bir kitapcidaydi. olaylardan sonra kimle konussam ya da ulasmaya calistigim kim varsa artik cinnet gecirmek uzere oldugunu, delirmenin icten bile olmadigindan dem vuruyor. toplum olarak cok saglikli olmayan ruh halimiz, bu olaylarin sonucunda tamamen bozulmanin esiginde.
bugun olen ben, ailemden biri ya da bir arkadasim olabilirdi. ama sunu cok iyi biliyiorum ki olen her can bizim.
isin cok daha vahim olan kismi tum bu olanlarin yine hicbirsey yokmus gibi unutturulacak olmasi. sanirim cok daha vahim ve kotu seyler bizleri bekliyor. cunku artik toplum olarak tepki verme reflekslerimiz iyice zayifladi hatta yok gibi birsey.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?