aldirmadan, acimadan, utanmadan
kocaman, yuksek duvarlar orduler dort yanima.
iste oturuyorum umutsuz
bu yazgi kemiriyor beynimi, baska sey yok aklimda;
yapacak neler vardi disarda.
ah, duvarlari orerken nasil gormedim onlari?
ne sesini duydum oruculerin, ne gurultusunu.
cit cikarmadan kapamislar bana dunya kapilarini
(bkz: konstantinos kavafis )
yaz benim guzel sairim kendilerine dost diyenler feyz alsinlar.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?