dalga

bir orhan veli siiri.

mesut sanmak için kendimi
ne kağıt isterim,ne kalem
parmaklarımda cigaram
dalar giderim mavisinden içeri
karşımda duran resmin..

girerim deniz çeker
deniz çeker,dünya tutar
içkiye benzer birşey mi var
birşey mi var ki havada
deli eder insanı,sarhoş eder

bilirim,yalan,hepsi yalan
taka olduğum,tekne olduğum yalan
suların kaburgalarımdaki serinliği
iskotada uğuldayan rüzgar
haftalarca dinmeyen motor sesi
yalan....

ama gene de
gene de güzel günler geçirebilirim
geçirebilirim bu mavilikte
suda yüzen karpuz kabuğundan farksız
ağacın gökyüzüne vuran aksinden
her sabah erikleri saran buğudan
buğudan, sisten,aşktan,korkudan...

ne kağıt yeter ne kalem
mesut sanmam için kendimi
bunların hepsi...hepsi fasafiso
ne takayım, ne tekneyim
öyle bir yerde olmalıyım
öyle bir yerde olmalıyım ki
ne karpuz kabuğu gibi
ne ışık,ne sis,ne buğu gibi
insan gibi....