çocukluk anıları

yaşanılmış onca sene vardır,her biri türlü türlü musibetlerle,acılarla dolu.her gecen gün daha bir yalnızlaşan daha bir çirkinleşen ruhun kendi içinde ördüğü kalın duvarlar bir zamanlar büyülü masallarla engin bir cennete acılan kapıları tek tek kapatır ta ardına kadar.
yaşadıkça öğrenilen tüm kurallar ,gercekler kendi egemenlğini kurmuş hayatın düzeneğine eklenir farkında olmaksızın,bilmeksizin.büyüdükçe tanrı’nın yüreklere bağışladığı tüm yüce duygular şeytani hırslara,arzulara esir düşer adeta.
geriye dönüp bakıldığında ise yüzlerde pembe bir tebesüme dönüşecek cocukluk anıları kalmıştır sadece.onca sene acımaksızın kendi sonunu hazırlayan ruhların ayakta kalmış tek sütunudur cocukluk.