bir mazlum gavur evladı

bakiyor musun etrafina bu gunlerde?
butun laleler soldu
simdi acma sirasi sende…

cami onune birakilmis bir cocuklugum vardi
yoktu sahip oldugum baska bir seyim
simsiki avucumda tuttugum yalnizligimla
oynanmaktan kirilmis bir oyuncak gibiydim
herkes bir dil konusuyordu da
bu sokakta tek gavur evladi ben miydim?

oysa su karsi mahallede bir kiz vardi
benim gozumle aglayan dustugu zaman
o mahallede yoktu ondan baska gavur evladi
itilip kakilip cocuklugu camiye birakilan
simsiki avucunda tuttugu korkulari
oynanmamaktan kirilan

dogum gunlerimi kimse hatirlamazdi
mahallede gavurun dogumu degil olumu makbuldu
geliverdi mahallemize elinde bir demet cocuklugu
dedi: “bakiyor musun etrafina bugunlerde,
butun laleler soldu
simdi acma sirasi sende.”

onun ellerinde acan bir sevdayla uyandim sabahlari
tasladilar da kiramadilar mahallenin cocuklari
oynanmaktan kirilmis bir oyuncak gibiydim
buyumesinden korkulan bir cocuk gibi
“uzulme hala cocuksun sen” dedi
gavurluga ragmen cocuk kalmak onunla guzeldi

cami onune birakilmasak onceden
o allahsiz ben allahsiz bu isin sonu cehennemdi
buna guvenip bende uzattim elimi yuzune
buyumusum gibi bakti, gavurmusum gibi
aldi cocuklugunu aldi cocuklugumu gitti evine
bu mahallede bir gavur cocuk ben kaldim

bakiyor musun etrafina bu gunlerde?
guluslerim soldu
simdi acma sirasi sende…

ibrahim tolga ozsoy

, .